Weer een nieuw hoofdstuk in de polemiek (van mijn kant dan….maakt dat het tot een monomiek?) tussen mij en een mannetje van Voetbal International. Na enig speurwerk blijkt dit mannetje trouwens nogal een journalistieke hotemetoot te zijn.
Ron Westerhof is de eindredacteur van de website vi.nl en met tussenpozen al ongeveer twintig jaar werkzaam voor het blad Voetbal International. Daartussen was deze vijftiger onder meer hoofdredacteur van het prestigieuze kutblad Men’s Health. Het vervolg op onze eerdere correspondentie leest u hieronder. Eerst een stukje van Ron; hij toont zich daar een man van de rechttoe rechtaan aanpak.
Reactie Ron
Dank voor uw reactie. Ik kende tot voor kort alleen vriendelijk en verstandig volk in Groningen. Een mens leert elke dag. Hopelijk geldt dat ook voor u.
Met vriendelijke groet,
Ron Westerhof
Mijn reactie
Geachte heer Westerhof,
Allereerst dank voor uw inhoudelijke, zakelijke en zeer uitgebreide reactie. Vanwege het uitgebreide karakter van uw reactie zal ik er puntsgewijs op in moeten gaan. Ik zal met name ingaan op wat ik er van heb geleerd. Want het is inderdaad belangrijk elke dag te blijven leren.
- Het eerste wat ik heb geleerd is dat u duidelijk nog nooit kennis heeft gemaakt met Gerrit de Vries, woonachtig aan de Martin Luther Kingstraat 25B te Groningen. Dan had u namelijk nooit gezegd dat u tot voor kort alleen vriendelijk en verstandig volk uit Groningen kende…..Man, wat is me dat een hufter zeg!
- Ik heb ook nog geleerd dat uw en mijn gevoel voor humor waarschijnlijk nogal van elkaar verschillen. Zo zijn ironie en sarcasme niet aan u besteed, terwijl al eerder gebleken was dat u grapjes met namen van bondscoaches maar matig kunt waarderen. Uit uw eerste reactie op mijn vriendelijke verzoek de column weer in z’n oude staat te herstellen (met Martje en Bartje dus) had ik nog opgemaakt dat u in elk geval wel een gevoel voor sarcasme en ironie had. Zo aan uw tweede reactie op mijn sarcastisch en ironisch bedoelde weerwoord te zien, is ook dat dus niet het geval. Anders kan ik uw haast persoonlijke aanval op mij niet duiden.
- Het volgende leerpunt betreft dan een hernieuwde interpretatie te vinden voor uw eerste reactie op mijn vriendelijke verzoek. Waar ik de zin ‘Vanwege de aardige insteek heb ik de column laten plaatsen, waarbij uw poging tot humor zeker niet over het hoofd is gezien, maar die kunt u naar onze beoordeling als niet geslaagd beschouwen.’ eerst als licht ironiserend had gelezen, blijkt deze nu plots bol te staan van arrogantie. Een vriendelijk verzoek van iemand op zo een pedante manier beantwoorden getuigt mijns inziens niet van veel respect voor iemand die vrijwillig een column naar u opstuurt en daar een oprechte vraag over heeft.
- Het zenden van ‘vriendelijke groeten’ houdt niet automatisch in dat men door iedereen ook daadwerkelijk als vriendelijk beschouwd wordt.
Dit zijn zomaar vier punten die ik vandaag geleerd heb. Mijn vraag aan u is dan weer of u ook in staat bent aan te nemen dat mensen het niet leuk vinden wanneer er werk van hen wordt aangepast dat zij willens en wetens op die manier geschreven hebben. Helemaal wanneer – in het geval met de naamsveranderingen van onze bondscoach – het later in de column nog een rol speelt.
Met vriendelijke groet,
een blijkbaar onvriendelijke Zwoebe Zwoebstra
UPDATE: Na deze mailwisseling had Ron er genoeg van. Waarschijnlijk liggen er nog bergen columns op hem te wachten die aangepast (lees : verneukt) moeten worden. Vanmorgen vond ik dit in m’n postvakje:
Heldere taal. Daar houden we van hier. U begrijpt ook dat we niet bezig blijven…Veel succes met uw activiteiteiten.
Met lentegroet,
Ron Westerhof
Daarna was het ook mijn beurt om afscheid te nemen van Ron:
Dat begrijp ik. Het was een mooie tijd voor zo lang het duurde. Ik heb echt het gevoel dat we iets opgebouwd hebben met z’n tweeen.
Rest mij niets dan u te vragen de hartelijke groeten aan de hoofdsnor te doen.
Tot Ziens!