Soms word ik er zo moe van…en dan heb ik het niet eens over de situatie dat er pannenkoekenmeel in een fles zit waar je alleen nog melk hoeft bij te doen alvorens je kan gaan bakken. Zelf nog wel even schudden trouwens, maar dat zal in de toekomst ook wel ondervangen worden door er een elektrische flessenschudder bij te leveren. Of een arme neger uit Tsjaad met losse handjes. Iets waardoor je niet meer hoeft te schudden in ieder geval.
Daar maak ik me niet meer druk om. Dat zijn gewoon van die kleine tekenen die er op wijzen dat we met rasse schreden op het uitsterven der mensheid afstevenen. Patricia Paay is er nog zo één. En Nordic walking. En sightjogging. En ligfietsen. En musicals. En meningen van willekeurige mensen. Afijn, zie de rest van deze site.
Nee, het gaat mij om de organisatie Foodwatch. Een zogenaamde consumentenorganisatie. Bij dat woord moet je al huiverig worden. Dat zijn organisaties die uit jouw naam ergens iets van gaan vinden. Zonder dat ze jou er verder bij betrekken. Niet zelden heb je dan als consument plotseling een mening over iets onbenulligs. Nu zijn het pannenkoeken uit een schudfles, de volgende keer zijn de prikpennen opeens te scherp. En dat net terwijl jij, een prikpenconsument, er lustig op los zat te prikken.
Maar eerst de pannenkoeken uit een schudfles. De mensen bij Foodwatch zijn er achter gekomen dat die duurder zijn dan pannenkoeken die worden gemaakt met pannenkoekenmix uit een pak. Ik was graag in de hoofdgrot van Foodwatch aanwezig geweest toen ze deze schokkende ontdekking deden. Waarschijnlijk hebben ze al hun werknemers direct via rooksignalen en postduiven ingelicht over deze misstand. Het is toch een schande!
De enige verklaring dat een organisatie zaken naar buiten gaat brengen die iedereen al weet, is dat ze er denken dat iedere consument net zo stom is als zij zelf.
Ik vind het een plausibele verklaring. Door dit ‘pannenkoekendrama’ naar buiten te brengen hebben ze in ieder geval aan één voorwaarde voldaan: ze zijn zelf stom. Daarmee wordt het ook gemakkelijker om aan de tweede voorwaarde te voldoen: denken dat iedereen net zo stom is als jij.
Op die manier beland je vanzelf in een vicieuze cirkel van stomheid, en breng je op een gegeven moment persberichten over pannenkoeken uit een schudfles naar buiten. De volgende stap is dat je op een zeer populair weblog wordt uitgemaakt voor randdebiel of, om het netjes te houden, pannenkoek!