Het lijkt me best vervelend om een Noord-Koreaan te zijn. Nee, het lijkt me verschrikkelijk om een Noord-Koreaan te zijn. En zelfs dat is een understatement. Ik zou liever op de kop, met m’n hoofd in een bak vol kokende teer, naar een discussie luisteren tussen Humberto Tan en Frits Barend terwijl Dries Roelvink één en ander muzikaal begeleidt, dan een Noord-Koreaan te zijn.
Noord-Koreanen hebben namelijk leiders die zich liever bezighouden met het verrijken van uranium en het schieten op Zuid-Koreanen dan het verbouwen van wat graan of, en ik noem maar een groente, paksoi. In plaats van tegen deze onrechtvaardige situatie te protesteren, kiest de Noord-Koreaanse bevolking ervoor massaal synchroon door de straten van Pyongyang te marcheren in een legeruniform. Hierbij dient aangetekend te worden dat Kim Jong-il je hoogstpersoonlijk door je kop schiet wanneer je dat niet doet. Nog maar weer eens een bewijs dat het niet fijn is een Noord-Koreaan te zijn.
Het wrange is dat de Koreanen die zich ietsje zuidelijker bevinden – om redenen van logica worden dit de Zuid-Koreanen genoemd – een zorgeloos leven leiden. Overdag een beetje auto’s en elektronica maken, ’s avonds een hond bakken en karaoke zingen…niks aan de hand. Daarom hebben de Noord-Koreanen een Eddy Zoey nodig.
Alleen hij kan verandering brengen in de benarde positie van de Koreanen die zich ten noorden van de grens op het Koreaans schiereiland bevinden: kamp Noord moet ruilen met kamp Zuid. Je ziet dat in Expeditie Robinson ook wel eens, de leider van kamp Noord maakt er een potje van, en daar is Eddy opeens in z’n bermuda. Tovert-ie een perkament uit één of andere koker en leest hij met gedragen stem voor: ‘Vanavond met zonsondergang zullen de bewoners van kamp Noord naar kamp Zuid verkassen en vice versa.’
Het zou de oplossing zijn voor het leed dat de Noord-Koreanen wordt aangedaan. Koreanen, of ze nu in het zuiden of noorden wonen, zijn immers zeer plichtsgetrouw. Hier in Nederland zou niemand luisteren wanneer Eddy staat te verkondigen dat iedereen onder de lijn Amsterdam- Enschede naar het noorden moest verkassen. Men zou eens op het voorhoofd tikken, en weer overgaan tot de orde van de dag.
In Korea ligt dat anders. Vertel je daar zoiets met een beetje gezag, dan staat half Korea binnen vijf minuten met ingepakte koffers op het perron. Eenmaal in Noord-Korea hebben de voorheen Zuid-Koreanen zo weer orde op zaken gesteld; ze gaan gewoon door met auto’s en elektronica maken. Binnen de kortste keren is het gebied welvarend en horen we van die Kim Jong-il niets meer. Iedereen blij.
Eddy, het lot van de Koreanen ligt in jouw handen!
Synchroon marcherende Noord-Koreanen: