Kinderporno

Er zijn nog maar weinig taboes in Nederland. Je zou kunnen zeggen dat het taboe taboe is. En kinderporno, dat is denk ik ook wel een soort taboe. Toen Hans Teeuwen op het podium deed alsof hij de Koningin bevredigde, keek eigenlijk niemand daar van op; was het een fictief kind van vier geweest, dan was het anders geweest, vermoed ik. Een taboe dus.

Althans op humor over kinderporno ligt een taboe. Op kinderporno zelf niet, dat bleek maar weer eens de afgelopen week. Er zijn nog steeds genoeg mensen die in de penis van een kind van vier een Bifiworstje zien; ze weten dat het smerig en maatschappelijk niet geaccepteerd is, maar kunnen er toch niet van afblijven. Humor over kinderporno is er echter weinig. Het zal een reden hebben.

Toch ga ik het eens proberen, denk ik. Of ga ik er mee door eigenlijk; dat van dat Bifiworstje was natuurlijk al een rake typering van heb ik jou daar, die bij u de mondhoeken rechtovereind deed staan. Ik plaatste namelijk het Bifiworstje in een context waar hij zich zelden eerder in terug gevonden zal hebben: die van de kinderpenis. Een verboden vrucht. Een overdrijving natuurlijk, maar er zit wel een kern van waarheid in; die dingen zijn immers niet te vreten en toch eet je ze wel eens op het tankstation. Dat maakte het tot een grapje.

Waarschijnlijk kunt u daar dus niet goed mee omgaan (door het taboe dat erop ligt) en bent u nu bakstenen aan het verzamelen om bij mij door de ramen te flikkeren. Zo gaat dat namelijk. Ook bij het huis van Robert M. Dat moest door de politie bewaakt worden. Toen Robert al lang en breed in de cel zat. Debiele zaken bij anderen maken schijnbaar ook de debiel in u los. Ironisch is het dat de politieagenten die nu een leeg huis stonden te bewaken mooi hadden kunnen helpen bij het opsporen van weer andere kinderpenisbetasters.   

Maar goed, een ‘geinig collumnpie’ over kinderporno dus. Waar te beginnen…? Er zijn legio mogelijkheden. Allereerst de vaststelling dat het woord ‘kinder’ ergens voorzetten het nog niet meteen tot smeerlapperij maakt. De kindersurprise is bijvoorbeeld een alleraardigst chocolade-ei waar een knutselvliegtuigje inzit. Wanneer je kinderen voor kinderen zet, heb je ineens een heel koor vol vals zingende huftertjes uit het Gooi. Ook niet best, maar nog altijd minder erg dan kinderporno.

Dan misschien iets over mijn eigen ervaringen met kinderporno: vroeger voerde mijn moeder me spruitjes, dat voelde als kinder-SM. Net als de keer dat ik door mijn vader werd verplicht om als Freddy Mercury op te treden tijdens de plaatselijke playbackshow. Sta je daar opeens in je leren broek…En hij nam het nog op met een videocamera ook! Hij liet het zelfs zien aan m’n opa en oma. Bah!

Heden ten dage relativeer ik altijd alles een beetje. Dat is wel gezond in zo’n totaal op hol geslagen maatschappij als de onze. Dat je kinderporno niet moet relativeren, wordt echter heel snel duidelijk wanneer je het eens probeert op een verjaardag. Wanneer iedereen elkaar probeert te overtreffen in hoe walgelijk ze het allemaal vinden, even opmerken dat sommige kinderen het er ook wel een beetje naar maken met hun lieve oogjes, komt je zo op negen gebakjes in je bek te staan. En dan heb je nog geluk.

Nou, dit was het dan. Eens kijken of dit dan eindelijk eens wat bedreigingen aan mijn adres oplevert (sturen naar bedreigingen@onuitstaanbaar.nl).

PS. Een plaatje uitzoeken bij dit stukje is natuurlijk lastig. Maar, ik doe net als Elsevier gisteren op hun site. Die zetten een plaatje van Giovanni van Bronckhorst die training gaf aan enkele kinderen bij een stukje over een voetbaltrainer die ontucht had gepleegd (is inmiddels aangepast, maar gelooft u mij maar, dit is immers een gezaghebbend weblog). Ik kies voor clown Bassie, inderdaad ook nog met z’n duim omhoog.

Wie geen foto’s van kleine kindertjes wil zien, moet ons volgen op Twitter!

77 reacties op “Kinderporno”