Boer zoekt vrouw: eten en dé onderbroek

Er zijn veel spreekwoorden die betrekking hebben op boeren en eten. Om er maar eens één te noemen: wat de boer niet kent, dat vreet hij niet. Een ander is: vreten als een boer met kiespijn. Maar het bekendste spreekwoord is nog: kijken naar boeren die vreten, en hun lange broek nog dragen, is het mooiste wat er is. Dat er achter spreekwoorden veel wijsheid schuilgaat, bleek bij het bekijken van de vijfde reguliere aflevering van Boer Zoekt Vrouw.

Zo is het geen toeval dat het alle drie spreekwoorden zijn met het woord ‘vreten’ erin. Als boeren eten, vreten ze. Het liefst zouden ze, net als hun dieren, de boel zwijgend vanuit een voederbak naar binnen schuiven. Behalve bij boerin Annemarie dan. Daar werd gezellig over koetjes en kalfjes gekeuveld. En dan bedoel ik dus echt koetjes en kalfjes. Vroeg er iemand aan tafel ‘Zeg, mag ik nog wat wijn’ dan was er altijd wel een ander die zei: ‘Weet je wie nooit wijn drinken bij het eten? Mijn roodbonte en zwartbonte koeien. Ik vind dat overigens beide hele mooie koeiensoorten.’

Boerin Annemarie had ruim de tijd genomen om tijdens het eten lekker over koetjes en kalfjes te kunnen praten. Liefst drie gangen presenteerde ze aan haar gasten: tomatensoep, een varkenshaasje en tiramisu. Tiramisu, niet echt een boerennagerecht. Het werd door haar mannelijke gasten dan ook respectievelijk uitgesproken als tiramisu, tiramisu en tiramisu, hhhjaaa (een grapje dat beter werkt als u mij boekt voor een voorleessessie; bedenk er nu zelf maar drie gekke uitspraken bij, en een ingeademde hhhjaaa natuurlijk).

Voor de meer traditionele boerendissen zaten we bij de andere boeren gelukkig wel goed. Zo presenteerde boer Frank een lekkere schotel met sukadelapjes die tien minuten in de pan hadden gelegen. Hij heeft het zelf misschien nog niet echt door, maar een vriendin die vegetariër is, kon toch zomaar eens de ware blijken te zijn voor Frank.

Boer Gijsbert plukte dan weer iets willekeurigs groens uit z’n tuin, liet het door een vrouw in stukjes hakken, gooide er wat aardappels bij en ging met een stamper tekeer. Stamppot iets. Een gerecht dat hem verleidde tot de uitspraak ‘Ik weet niet wat het is, maar je kan het goed stampen’. Een fantastisch motto natuurlijk. Was ik de eigenaar van een stamppotrestaurant dan zou ik het nog gisteravond in neonletters boven m’n zaak hebben gehangen.

Bij boer Marcel tenslotte, aten ze gebakken baby’tjes op een bedje van placenta met moedermelk toe. Nee, dat is niet waar. Ze aten er met een schaar kapot geknipte plakspaghetti. Dat is gek genoeg wel waar.

Na deze verschillende boerenschotels was het tijd voor een avondactiviteit. Die werd door de boeren ook op verschillende manieren vormgegeven. Onder meer yahtzeeën, klaverjassen, een dobbelsteengooivragenspel over wat je favoriete boerderijdier is, en het praten over krijgen van kinderen passeerden de revue. U kunt hier nu zelf als activiteit gaan raden wie wat deed.

Ik verpest dat raadspelletje vast niet als ik alvast verklap dat er bij Marcel over het krijgen van kinderen werd gepraat. De ideale invulling van een gezellig avondje voor Marcel: eerst een uurtje babbelen over wie er zo snel mogelijk een kind van hem wil en dan vroeg naar bed. Of zoals dat bij boeren heet: met de eieren op stok gaan…ehh…met de kippen op stok gaan natuurlijk.

Aldus geschiede. De vrouwtjes gingen naar hun kamer en maakten zich klaar om te gaan slapen. Iets wat mij levensgevaarlijk lijkt als er een Marcel een deur verder ligt. Die bezwangert je maar zo al slaapwandelend. Dat bleek wel toen Marcel geen enkele moeite had de kamer van de dames te vinden om ze een goedenacht te wensen. Daar stond hij dan opeens in z’n onderbroek de dames de hand te schudden en drie zoentjes te geven.

Graag zou ik vlak voor dat moment even in de hersenpan gekeken hebben waar vorige week nog zo’n gek geruit petje op had gestaan. Wat ging er om in Marcel z’n hoofd voor hij daar in die kamer bezig was met z’n merkwaardige avondritueel? Het moet iets zijn als: ‘Kom, ik trek m’n broek eens uit en ga wat handen schudden in de kamer hiernaast’.

Eerst dat petje, nu handen schudden in z’n onderbroek…het kan niet anders of we zien Marcel volgende week tijdens het ontbijt in jarretels eieren voor een omeletje kloppen, daarbij zijn penis als garde gebruikend.

In je onderbroek of gewoon met kleren aan, volg ons op Twitter!

18 reacties op “Boer zoekt vrouw: eten en dé onderbroek”