Boer Zoekt Vrouw – De brieven

Jammer genoeg is er de wetmatigheid dat de meest lullige boeren vaak het minste aantal brieven krijgen. Zo ook deze reeks in 2012. Wat had ik graag meer gezien van de kneuterige komkommerboer Arthur. Hij had uit kunnen groeien tot de Annemarie van deze serie, maar dan met komkommers in plaats van kaas. Ik zag hem de vrouwen al van alles laten doen met de komkommers.

(Nee, dat bedoel ik niet zo. Ik bedoel gewoon plukken, snijden, schillen en weet ik veel wat voor fatsoenlijke, hele normale dingen je vrouwen allemaal met komkommers kunt laten doen. Het is een familieshow, mensen!)

Helaas kreeg Arthur precies 6.999.989 brieven minder dan de zeven miljoen komkommers die hij per jaar teelt: elf. Je kon een komkommer horen vallen toen Yvon hem dat vertelde. Een pijnlijke stilte. Daarna mompelde hij wat. Arthur was teleurgesteld. Daar zat-ie dan met die Brabantse troela naast ‘m en de treurige aanblik van elf brieven voor zich op de keukentafel. Niet gaan huilen, zag je hem denken. En toen keek hij even naar de komkommer die ook op de keukentafel lag. Hij vermande zich. Een troostkomkommer.

Ook boer Hans overleefde de schifting niet. Hij kreeg vijftien brieven. Dat was maar goed ook, want toen Hans één van de brieven voorlas, bleek… dat… hij… niet… zo… goed… kon… le… zen. Bij één van de vijftien brieven zat een foto van een vrouw met een appeltaart in haar handen. Dat was meer iets voor Hans. ‘Kijk, ze kan een appeltaart bakken’, zei hij blij terwijl hij de foto voor de lens van de camera hield. Daarna drukte hij vrolijk op een plastic schaap dat weer een andere vrouw had opgestuurd. ‘Bèèèèèèh, beèèèèèèèh’, klonk het. Om Hans hoeven we ons geen zorgen te maken.

Om lasagneboer Doede evenmin. Hij kreeg slechts een handjevol brieven, maar moest van Yvon wel gelijk de koe bij de horens vatten. En een vrouw bellen, dat ook. Boer Doede was wat zenuwachtig, waardoor hij zich bijna voorstelde als Doer Boede. Daarna ontspon zich tegen alle verwachtingen in een vrij normaal gesprek. Tot Doede opeens niks meer zei. Had-ie opgehangen? Nee. Hij zei gewoon echt niks meer. Zeg iets Doede!, schreeuwde ik het uit op de bank. Noem desnoods de ingrediënten op van je favoriete lasagne! In plaats daarvan mompelde hij zich de vergetelheid in.

Dan boer Henk. Geen vergetelheid voor hem: 1109 brieven! Bij het sorteren ervan kreeg hij hulp van een zwager met de grootste bakkenbaarden ter wereld en een zus met een snor. Iets zegt me dat Sugar Lee Hooper geen kans had gemaakt, mocht ze nog hebben geleefd en heteroseksueel zijn geweest.

Bij boer Aad, die ook voldoende brieven kreeg om hem volgende week terug te zien, maakt in principe geen enkele vrouw een kans, zo legde hij uit. Ja, als het een lekker blond mokkel van negentien is. Maar ja, die sturen geen brieven naar een megalomane gek met een grijze ragebol op het hoofd – ‘ik begin grijze haren te krijgen’, zoals hij het zelf verwoordde – die klinkt als Louis van Gaal die vrouwen analyseert – jij bent dus een hele slechte vrouw, want je bent te oud!

Boer Aad, daar gaan we nog van genieten. Hij is de beste.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.